یادمان باشد سلامتی بزرگترین علت برای شاد بودن است

یک پارک خلوت ، یک صندلی خالی و یک بطری آب معدنی! اینهاتنها چیزهایی است که می خواهم . هر چه به ساعت جواب آزمایشم نزدیک تر می شوم ، نگرانی ام شدت می گیرد.از روزی که آن غده در بدنم دیده شد ، تا امروز که منتظر جواب نمونه برداری هستم ، یک هفته می گذرد و من هر روز را با نگرانی طی کرده ام. اگر یک بیماری صعب العلاج باشد ، باید چکار کنم؟اگر لازم باشد ماه های زیادی درمان کنم و اخر نتیجه نگیرم ، چه می شود؟ درسی که اینقدر برای آن تلاش کرده بودم ، به چه دردم خواهد خورد؟ خانواده ام ، همسرم ، فرزندم ، والدینم بعد از من چه می کنند؟

شاید لازم باشد درد زیادی را تحمل کنم. شاید مجبور شوم یک مبارزه ی سخت را تجربه کنم .آیا قدرت آن را دارم که برای زندگی ام با زندگی بجنگم؟ افراد زیادی را در دوران شیمی درمانی دیده بودم ، حالا نوبت من شده بود که این روزها را طی کنم؟

تمام این سی و اندی سال مثل یک فیلم روی دور تند ، از مقابل چشمانم گذشت. سال های مدرسه و انتخاب رشته و دلهره ی کنکور. چقدر تا صبح بیدار مانده بودم و چقدر برای اینکه در دانشگاه خاصی قبول شوم ، روزهای زیادی را با نگرانی گذرانده بودم.سال های دانشگاه ، آشنایی با همسر ، ازدواجم و تولد فرزندم. وقتی برای خرید خانه ، وام می گرفتم و فکر می کردم وقتی قسط هایم تمام شود ، می توانم دوباره وام بگیرم و متراژش را بزرگ تر کنم اما هنوز قسط هایم به نیمه نرسیده اند.....